Mamy przyjemność poinformować, że Muzeum Miedzi wspólnie z Instytutem Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wydziałem Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskało dofinansowanie z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na opracowanie i publikację materiałów zabytkowych ze stanowiska w Grzybianach.

Złotoryja złotem słynie. Tak jest od średniowiecza. Relikty dawnych prac górniczych związanych z uzyskiwaniem tego kruszcu były przedmiotem badań archeologicznych (prace J. Kaźmierczyka w 1973 r. i S. Firszta w 1995 r.), choć niewątpliwie bardzo wiele danych na ten temat umknęło – niestety obszar dzisiejszych przedmieść Złotoryi, w sąsiedztwie wsi Kopacz nie został objęty ochroną konserwatorską jako obszar związany z eksploatacją tego cennego kruszcu. Na podstawie analizy archiwalnych map z 1777 r. i 1843 r. można założyć, że ściśle dziś zabudowany obszar w centrum Kopacza był terenem największych prac górniczych (ryc. 1).

Krótka historia górnictwa w rejonie Miedzianki i Ciechanowic

Miedzianka, Miedziana Góra, Kupferberg im Riesengebirge, Kupferberg, Copperberge, Cuprifodina in montibus, do 1945 r. niewielkie miasteczko położone w Rudawach Janowickich.

Pragniemy poinformować, że Muzeum Miedzi otrzymało dofinansowanie ze strony Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację badań archeologicznych związanych z projektem pt. „Badania stanowisk dawnego górnictwa i hutnictwa miedzi”.

Badania w sąsiedztwie Leszczyny i PrusicKopalnia „Lena” w Wilkowie, ostatnia kopalnia margla miedzionośnego działająca na Pogórzu Kaczawskim zakończyła eksploatację tutejszych złóż 31 grudnia 1973 r.