Miło nam poinformować, że po raz kolejny Muzeum Miedzi w Legnicy uzyskało dofinansowanie w ramach programu „Ochrona zabytków archeologicznych”. Projekt pt. Czernikowice, stan. 2 oraz 4. Opracowanie i publikacja materiałów z cmentarzysk z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza realizowany będzie w latach 2019-2020.
Jego głównym celem będzie opracowanie i opublikowanie materiałów zabytkowych z cmentarzysk w Czernikowicach, stan. 2 i 4 ( AZP 75-18, stan. 2 i 4), pow. legnicki. Omawiane cmentarzyska wpisane zostały do rejestru zabytków jako stanowiska: Czernikowice 2 (AZP 75-18, stan. 2) nr rejestru 65/85 389/Arch/68, wpis z dnia 28.08.1968; Czernikowice 4 (AZP 75-18, stan. 4), nr rejestru 66/85 404/ Arch/68, wpis z dnia 17.12.1968. W rejestrze zabytków znajduje się również cmentarzysko Czernikowice 1 (AZP 75-18, stan. 1), nr rejestru 67/85 495/Arch/68.

Wszystkie trzy wymienione stanowiska znane były archeologom już od XIX w. Wówczas znajdowały się one w granicach dzisiejszej miejscowości Biała (niem. Ober Bielau). Obszar cmentarzyska znanego obecnie jako stanowisko Czernikowice 4 rozpoznany został badaniami wykopaliskowymi w 1916, obszar znajdujący się nieco dalej na południe, obecnie stanowisko Czernikowice 2, badany był w 1917 r. W wyniku prac wykopaliskowych odkryto tu około 100 grobów, niemal 300 naczyń ceramicznych, zabytki z brązu, kości. Materiały trafiły do Museum für Völkerkunde w Berlinie, ówczesnego Muzeum Starożytności we Wrocławiu (Altertumsmuseum Breslau), Muzeum Regionalnego w Chojnowie (Haimatmuseum Haynau), a także do zbiorów Muzeum Dolnośląskiego w Legnicy.
Po 1945 r. badaniami wykopaliskowymi objęto stanowisko Czernikowie 2, które niszczone było przez eksploatację piasku. Prace badawcze prowadzone w latach 1968-1969 oraz 1971-1972 doprowadziły do odsłonięcia 203 pochówków z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza Zabytki pozyskane w czasie czterech sezonów wykopalisk, łącznie 203 pochówki, przekazane zostały do legnickiego Muzeum Miedzi w 1985 r.
Zabytki wpisywane były do księgi muzealiów archeologicznych od połowy lat 90. XX w. do roku 2000 r. oraz opracowywane w ramach kart muzealiów archeologicznych. Wykonano wówczas dokumentację fotograficzną części materiałów.
Materiały z ostatniego sezonu prac badawczych trafiły do składnicy zabytków archeologicznych w Lubiążu, skąd zostały na przestrzeni ostatnich kilku lat przekazane zostały do Muzeum Archeologiczo-Historycznego w Głogowie – obecnie znajdują się one w depozycie Ośrodka Studyjno-Magazynowego Zabytków Archeologicznych w Głogowie. Pewne zespoły z badań z 1968 r. trafiły do Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie. Dokumentacja wytworzona w czasie prac wykopaliskowych trafiła ona do składnicy w Lubiążu, część zaś znajduje się w zasobie archiwum Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W chwili obecnej gros materiałów dokumentacyjnych z Lubiąża, już w formie zdygitalizowanej, trafiło do archiwum legnickiej delegatury WUOZ we Wrocławiu. Z wszystkich tych materiałów będziemy korzystać w czasie realizacji projektu.
Przygotowywana przez Muzeum Miedzi w Legnicy monografia zawierać będzie analizę materiałów archeologicznych pozyskanych w czasie badań w latach 1968-1969 oraz 1971-1972, jak również wyników badań prowadzonych na obu stanowiskach przed 1945 r. Opracowanie zabytków (ceramika, zabytki metalowe) zostanie uzupełnione analizami specjalistycznymi, jak również opracowaniem archiwaliów. Projekt prowadzony będzie we współpracy z Muzeum Regionalnym w Chojnowie, Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Głogowie, Muzeum Archeologicznym, Oddział Muzeum Miejskiego Miasta Wrocławia oraz Instytutem Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury
i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.