Pierwotna lokalizacja: Aleja Orła Białego (Park Miejski) w Legnicy.
Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego utworzony został w maju 1945 r., jako formacja podlegająca Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego. W końcu 1945 r. do Legnicy przeniesiono Centrum Wyszkolenia KBW, przemianowane w roku następnym na Szkołę Oficerską KBW. Podchorążowie odbywający w niej naukę pomagali m.in. w utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa na ulicach miasta.
W sobotę 28 grudnia 1946 r., już po zapadnięciu zmroku, zaatakowano trzech podchorążych KBW odbywających służbę patrolową w Parku Miejskim. Zginęli wówczas Karol Kornafel i Czesław Mikołajczak. Trzeci z żołnierzy, Henryk Kowalski, zmarł z odniesionych ran kilka dni po zdarzeniu. Pogrzeb podchorążych miał miejsce 2 stycznia 1947 r. Na czas uroczystości przerwano pracę szkół, urzędów, sklepów i zakładów pracy. Trumny z ciałami podchorążych, w eskorcie towarzyszy broni wyruszyły z koszar KBW przy ul. Długiej (ob. Al. Rzeczypospolitej) do kościoła pw. Św. Św. Piotra i Pawła. Następnie kondukt pogrzebowy przeszedł ulicami miasta na cmentarz przy ul. Wrocławskiej. W ostatniej drodze towarzyszyły podchorążym wielotysięczne tłumy legniczan.
Mimo przeprowadzonego śledztwa, nie udało się wyjaśnić okoliczności zabójstwa, ani ustalić tożsamości sprawców. Za prawdopodobny uznano atak na żołnierzy KBW w czasie kontroli dokumentów. W oficjalnych komunikatach o dokonanie zamachu oskarżeni zostali członkowie antykomunistycznego polskiego podziemia. Pojawiły się również domysły, że podchorążowie mogli paść ofiarą akcji Werwolfu, tj. niemieckich dywersantów działających na obszarach utraconych przez III Rzeszę. Wg innej wersji wydarzeń powtarzanej wśród legniczan, śmierci podchorążych winni byli żołnierze radzieccy. Do zabójstwa miało dojść w wyniku kłótni z polskimi wojskowymi.
Pomnik upamiętniający zabójstwo podchorążych odsłonięty został w 1964 r., w 20. rocznicę powstania PRL. Został zdemontowany 28 marca 2018 r.
Biuletyn Informacji Publicznej