luty – czerwiec 2022
Akademia Rycerska
Rok 1839, w którym Daguerre zaprezentował swoje dokonania na polu utrwalania obrazu przy pomocy światła i wrażliwych na jego działanie związków chemicznych przyjmuje się za datę narodzin fotografii. Na Śląsku nowa technika szybko wzbudziła zainteresowanie. W kwietniu 1840 r. w programie zebrania miejscowego Towarzystwa Rzemieślniczego (Liegnitzer Gewerbe-Verein) znalazła się prezentacja wynalazku dagerotypii. Do pionierów fotografii w Legnicy należał lokalny malarz portretowy Theodor Barschall (1805–1873).
W grudniu 1842 r. w gazecie „Liegnitzer Stadtblatt” oferował wykonywane w swojej pracowni na Przedmieściu Złotoryjskim (ob. ul. Złotoryjska), dagerotypy nazywane „obrazami świetlnymi”. Wspomniane ogłoszenie to pierwsze świadectwo wykonywania fotografii w Legnicy. Od lat 40. XIX wieku legniczanie mieli możliwość zamówić swoje podobizny także u odwiedzających miasto wędrownych fotografów. Ich pobyt trwał kilka dni, tygodni, niekiedy nawet miesięcy. Pierwsze stałe atelier fotograficzne w Legnicy otworzył w 1852 r. przy obecnej ul. Najświętszej Marii Panny miejscowy mechanik August Härtelt. W 1864 r. prowadzenie zakładu przejął jego syn Robert (1840–1891). W drugiej połowie XIX w. w mieście otwierały się kolejne studia wykonywania fotografii. Mimo, iż działalność wielu z nich trwała zaledwie kilka lat, to ich liczba stopniowo rosła. Od lat 90. XIX w. legnickie księgi adresowe wymieniają kilkanaście zakładów fotograficznych istniejących w jednym czasie. Od połowy lat 20. do lat połowy lat 30. XX w. atelier było około dwudziestu. Obecnie znamy blisko 140 fotografów czynnych zawodowo w Legnicy do 1939 r.
Wystawa „W dawnym atelier…” poświęcona jest przede wszystkim fotografii wykonywanej przez profesjonalne studia działające w Legnicy do 1939 r. Ekspozycja zbudowana jest wokół czterech zasadniczych wątków. Wprowadzająca część narracji opowiada o początkach wynalazku fotografii. Zaprezentowano tutaj cenne przykłady zdjęć wykonanych w pierwszych technikach powielania obrazu: dagerotypii, ambrotypii i ferrotypii. W kolejnej części wystawy zgromadzono indywidualne oraz zbiorowe, prywatne jak i zawodowe portrety dawnych legniczan. W grupie tej wyróżniają się fotografie znanych postaci związanych z miastem: lokalnych polityków Ottomara Oertela i Ericha Schneidera oraz działacza społecznego Richarda Hahna. Wspomniane są tutaj również zasługi Aleksandra von Minutoliego w rozwoju fotografii. Trzecia część wystawy przybliża sylwetki najważniejszych fotografów działających w Legnicy. Zaaranżowano tutaj fotograficzne atelier z przełomu XIX i XX w. Zamknięciem ekspozycji jest prezentacja fotograficznych widoków miasta (m. in. rynku, zabytków, parku), zarówno w formie oryginalnych obiektów jak i rozwiązań scenograficznych. Wystawę uzupełniają zabytkowe aparaty fotograficzne, dawne ubiory i elementy strojów oraz biżuteria.
Ekspozycja powstała w oparciu o zbiory własne Muzeum Miedzi, a także dzięki współpracy z kolekcjonerami i innymi instytucjami. Swoje obiekty udostępnili Zbigniew Brzeziński, Norbert Kozioł, Kazimierz Makowiec i Waldemar Ziętek. Wypożyczone muzealia pochodzą ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Krakowa, Muzeum Kinematografii w Łodzi, Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim oraz Muzeum Sprzętu Gospodarstwa Domowego w Ziebicach.
Kuratorzy wystawy: Konrad Byś, Aleksandra Szczepaniak
GALERIA FOTOGRAFII - otwarcie wystawy 11.03.2022 r.
Biuletyn Informacji Publicznej