Orzeł Biały, godło Rzeczypospolitej Polskiej posiada bogatą i wielowiekową historię udokumentowaną w różnych źródłach obrazowych i pisanych, sięgających początku XIII stulecia. Ilustrowaną historię godła państwowego utrwaliły i przekazały nam m.in. monety i pieczęcie władców.

Są to najwcześniejsze ślady narodzin herbu państwa, który występował wpierw na książęcej tarczy, z kolei na strefach proporca, aby w końcu ustalić się w oddzielnym znaku herbowym jako pełnym symbolu władzy. Najstarszy zachowany wizerunek orła pochodzi ze srebrnych denarów Bolesława Chrobrego. Na jego głowie widoczne są trzy kreski mogące świadczyć, że ptak był w koronie. Jako oficjalny herb całego państwa polskiego zaczął być używany od 1295 przez Przemysła II. Później forma graficzna orła niejednokrotnie się zmieniała, zależnie od upodobań artystycznych różnych epok. Po pierwotnie gotyckim kształcie za Piastów pojawił się znakomity w formie i bijącej z niego sile orzeł Władysława Jagiełły, by ustąpić z kolei miejsca renesansowym kształtom orłów zygmuntowskich XVI wieku. Zmieniała się także cała tarcza - w Rzeczypospolitej Obojga Narodów tarcza stała się czwórdzielna, z naprzemiennymi wizerunkami polskiego Orła i litewskiej Pogoni. Forma obecnego Orła Polskiego przyjęta została w 1927, wg. projektu Zygmunta Kamińskiego i wzorowana jest na orle z epoki Stefana Batorego.
 
Prezentowane na wystawie rzeźby orłów są autorstwa Henryka Zięby i są plonem jego ponad dwudziestoletniej pracy. Kolekcja składa się z dwóch grup wizerunków: orły państwowe z okresu 1222 - 1990 oraz orły wojskowe z okresu 1807 - 1993. Pierwszą grupę otwiera wizerunek orła umieszczony na pieczęci księcia opolskiego Kazimierza w 1222 roku, a zamyka Orzeł Biały Rzeczypospolitej Polskiej, ustanowiony w 1990 r. Drugą grupę otwiera rzeźba głowicy sztandaru wojskowego z okresu Księstwa Warszawskiego z 1807 roku, a zamyka aktualny orzeł Marynarki Wojennej wprowadzony w 1993 roku.

Otwarcie wystawy - 30.04.2008
Czynna do - 28.06.2008
Komisarz wystawy - Marcin Makuch