Czesław Dźwigaj urodził się w 1950 roku w Nowym Wiśniczu. Jest rzeźbiarzem, malarzem, poetą. W swoim bogatym dorobku ma   kilkadziesiąt pomników zrealizowanych na wszystkich kontynentach świata. Zrealizował prawie 70 pomników Jana Pawła II w kraju i za granicą.

Jest autorem kompleksowych aranżacji obiektów sakralnych, ponad czterdziestu monumentalnych drzwi ze spiżu, ponad stu witraży, licznych małych form rzeźbiarskich oraz ponad sześciuset medali i plakiet.

Od 1977 roku bierze udział w licznych wystawach zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest laureatem prestiżowych nagród i wyróżnień  Od 2002roku stała ekspozycja jego dorobku artystycznego znajduje się w Muzeum Ziemi Wiśnickiej, a od 2008 kilkadziesiąt modeli jego monumentalnych prac można oglądać na stałej ekspozycji w zamku Lubomirskich w Nowym Wiśniczu.

Tak w kilku zdaniach podsumować można aktywność Czesława Dźwigaja, profesora  krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Czesław Dźwigaj jest artystą niezwykłym, choć bardzo doświadczony, zachowuje świeżość ducha i umysłu, ciągle poszukuje i stawia pytania. Twierdzi, że jego twórczość, to swego rodzaju sposób na życie, które będąc nieodgadnioną tajemnicą pozwala mu dążyć do zrozumienia drugiego człowieka, bez względu na to kim jest.

Lecz czy duszę artysty rzeczywiście można okiełznać słowami, ujarzmić wolę i poryw natchnienia, które przez kilkadziesiąt lat nieustannie każą iść naprzód, zwracać wzrok publiczności ku temu co wznosi się ponad przyziemność dnia codziennego – czy wreszcie stawiać poprzez sztukę pytania o fundamentalnym znaczeniu?

Swoistym pomnikiem Czesława Dźwigają dla twórcy Requiem, Romana Maciejewskiego, jest wystawa prezentowana w legnickim Muzeum.

Jest to jedna z najważniejszych realizacji artysty ostatnich lat,  projekt  zrodzony ze spotkania z dziełem, które zdawało się być skazane na zapomnienie.
Inspiracją dla cyklu 30 obrazów, 38 rysunków oraz 14 rzeźb Dźwigaja była Missa pro defunctis. Requiem polskiego kompozytora Romana Maciejewskiego. Ten monumentalny fresk muzyczny na 4 głosy solowe, chór i orkiestrę, powstawał w latach 1945-1959. Partytura Requiem ważyła 25 kg. Zamiarem Maciejewskiego, wstrząśniętego ogromem cierpienia podczas ostatniej wojny było  oddanie hołdu ofiarom wojen wszech czasów.

Requiem i Homage – pomimo, iż zrodzone w różnych epokach, pośród rozbieżnych sądów i poszukiwań tego czym człowiek jest – stanowią dzieła, które przenika jeden duch.

Artystyczna sublimacja tego, co pierwsze i ostateczne. Życia i śmierci.

Fot.D.Berdys

Otwarcie wystawy - 17.04.2015 r.