01.05.2015 – 30.06.2015

Franciszek Starowieyski  (1930-2009) był twórcą i wykonawcą tylko jemu właściwej i specyficznej formy malarstwa jaką jest Teatr Rysowania, z udziałem publiczności. Idea ta zrodziła się w 1980 r., podczas pleneru w Świdwinie.

Najważniejsze, spośród ponad 20 tego typu realizacji, odbyły się w Warszawie - 1984, Wenecji - 1986, Paryżu - 1986 (spektakl trwał 6 dni i nosił tytuł Komunistyczna zagłada świata), Linzu - 1989, Monachium - 1989, Sewilli - 1992 i ostatnia w Lublinie.

Lubelski spektakl, z udziałem publiczności, trwał cztery dni w czerwcu 1995 r. Bezpośrednią inspiracją tego dzieła był poemat Juliusza Słowackiego Król Duch. Fragmenty utworu recytowała jedna z dwu modelek (aktorka Teatru Grupa Chwilowa), a całości dopełniała muzyka Beethovena. Powstały tryptyk F. Starowieyski sam podpisał: Świadkowie i początek metamorfozy (część lewa); Chaos, oczekiwanie potomka Reginy Tenebris i nadejście świata mechanicznego rozkładu (część środkowa); Bezsilność jaja wieczności i zagłada ostatnich myśli wolnych (część prawa).
Artysta zastosował  technikę własną: pastel, węgiel, sepia na gruntowanym płótnie.

Dzieło stanowi własność Cypriana Biełańca i Andrzeja Widelskiego a zostało nam udostępnione przez Agencję Zegart - Jerzego Zegarlińskiego.

W oczekiwaniu Ocaliciela. Ostatnie dzieło Franciszka Starowieyskiego z cyklu Teatr Rysowania powstałe podczas lubelskiego spektaklu, z udziałem publiczności, w czerwcu 1995 r.