Zgromadzone na wystawie eksponaty najogólniej podzielić można na dwie grupy. Do pierwszej należą zabytki chińskiej kultury muzycznej pozyskane podczas badań archeologicznych przeprowadzonych na terenie Chin (na wystawie prezentowane są wierne kopie zabytków archeologicznych). Drugą grupę stanowią instrumenty używane dawniej na dworze cesarskim oraz instrumenty ludowe (pośród nich znaczna część to instrumenty różnych mniejszości narodowych).

Większość z prezentowanych starożytnych instrumentów została odkryta w 1978 roku, w grobowcu markiza Yi z rodu Zeng datowanym na 433 r. p.n.e.

Poza podziałem na dawne i współczesne, wszystkie zgromadzone na wystawie eksponaty można usystematyzować w następujących grupach:

• Instrumenty dęte – bambusowe flety, instrumenty stroikowe, trąby tybetańskie.
• Instrumenty strunowe smyczkowe – różne rodzaje skrzypiec 2- i 4-strunowych, skrzypce basowe.
• Instrumenty strunowe szarpane – lutnie i ich odmiany, instrumenty różnych grup etnicznych, cymbały.
• Instrumenty perkusyjne – różnej wielkości bębny, tamburyny, gongi, talerze, dzwonki, klaskanki.

W dawnych czasach (współcześnie również, ale rzadziej) instrumenty te towarzyszyły ludowym obrzędom religijnym, recytacjom i pieśniom, czy zabawom na dworze cesarskim. Współcześnie większość z nich związana jest z operą pekińską i tradycyjnymi dramatycznymi teatrami muzycznymi, a także stosowane są w dużych zespołach orkiestralnych.

Chińska kultura muzyczna ma bardzo długą historię, zaś zgromadzone na wystawie eksponaty przybliżają nam nie tylko olśniewającą i barwną kulturę Chin, lecz również romantyczny urok Wschodu.


Otwarcie wystawy - 22.02.2006
Wystawa czynna do - 28.05.2006

Komisarz wystawy - Krystyna Jacyk