Trzy okresy świetności w relacjach artystycznych Śląska i Czech powstała dzięki współpracy Muzeum Miedzi w Legnicy, Národní galerie v Praze i Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Ekspozycja składa się z trzech części. Pierwszą stanowi: Złota epoka Luksemburgów i poświęcona jest związkom śląsko-czeskich obecnym w sztuce 2 połowy XIV i 1 połowy XV stulecia. Ukazuje relacje stylistyczne, zagadnienia ówczesnego mecenatu czy oddziaływania czeskich wizerunków kultowych i ikonografii religijnej na Śląsku poprzez dzieła śląskich artystów kształconych w Pradze czy też czeskich artystów na Śląsku.

Ekspansja dworskiego stylu z Pragi czasów Karola IV i Wacława IV, a więc z lat ok. 1350-1425 i wzorowanie się na dziełach Parterów zaowocowały na Śląsku powstaniem wielu rzeźb przedstawiających Madonnę z Dzieciątkiem. Ponadto na wystawie są także przykłady dzieł mobilnych, jak obrazy tablicowe i ołtarzowe Uzupełnieniem tej problematyki są śląskie i czeskie obiekty rzemiosła z czasu ok. 1400-1425 : kielichy, monstrancje i inne elementy wyposażenia liturgicznego. Ekspozycję wzbogacają prace miniatorów śląskich, którzy kształcili się w skryptoriach czeskich schyłku XIV stulecia, i którzy swe najlepsze dzieła pozostawili na Śląsku. Są to kodeksy, biblie, mszały i graduały. Wspólnota obrazowa sztuki Czech i Śląska na przełomie XIV i XV w. opierała się także na transferze wizerunków kultowych mających swoją utrwaloną formę. Na wystawie ukazano obiekty kultowe powstałe na Śląsku w XV w. będące modyfikacją pierwotnych wzorców czeskich.

Druga część ekspozycji powstała pod hasłem: W blasku rudolfińskiej Pragi. Ukazane są wszechstronne związki artystyczne pomiędzy Śląskiem i Czechami, a w szczególności pomiędzy stolicami obydwu regionów Wrocławiem i Pragą w czasach panowania cesarza Rudolfa II (1576-1612). Na Śląsku i we Wrocławiu działali Czescy i prascy artyści realizując zamówienia szlacheckich i mieszczańskich zleceniodawców. Podobnie Śląscy artyści działali w Czechach i w Pradze. Byli to głównie graficy, malarze, rzeźbiarze ale także architekci.

Na ekspozycji także prezentowane są dzieła sztuki związane z obecnością w Czechach i w Pradze śląskiej elity intelektualnej oraz jej udziału w przedsięwzięciach artystycznych na tym terenie. Patronuje tej części cesarz Rudolf II – pokazano więc dzieła sztuki, które uznać można za twórczy wkład w rozbudowaną ikonografię cesarza Rudolfa.

W trzeciej części prezentowany jest: Barokowy splendor klasztorów i pałaców. Eksponowane są dzieła sztuki powstałe w okresie od ok. 1655 roku, który wyznacza początek okresu stabilizacji po wojnie trzydziestoletniej, aż do 1742 roku, daty zajęcia Śląska przez Prusy. Są tu prace czeskich artystów powstałe na Śląsku i portrety ich mecenasów oraz portrety wielkich mistrzów zakonu Krzyżowców z czerwoną gwiazdą (działającego w Pradze i Wrocławiu). Eksponowane są także prace śląskich artystów wykonane na zamówienie instytucji kościelnych i prywatnych zleceniodawców powstałe zarówno na Śląsku jak i w Czechach.. Ponieważ po obu stronach Karkonoszy istniało Wspólne "niebo" Czech i Śląska powstały dzieła malarstwa, rzeźby i grafiki odwołujące się do "czeskiej" ikonografii, głównie hagiograficznej (św. Jan Nepomucen, św. Wacław, św. Ludmiła, św. Anna Czeska), czy też kultowej, a także grafiki czeskich artystów wykonywane dla śląskich miejsc pielgrzymkowych, głównie w Kotlinie Kłodzkiej (Wambierzyce, Bardo). Istniał także kult tych samych obrazów czy też rzeźb co znalazło potwierdzenie na wystawie.

Wystawa powstała dzięki Programowi Operacyjnemu: "Promocja polskiej kultury za granicą"

Zobacz też: http://www.ngprague.cz/html/slezsko/index.htm