ja_mageia_template_v1.2_1.5.x

Prezentowany zabytek pochodzi z cmentarzyska kultury łużyckiej w Czernikowicach (pow.legnicki) i datowany jest ogólnie na okres halsztacki (700-400 p. n. e.). Jego forma oraz analogiczne odkrycia z terenu Europy Środkowej wskazują, że mamy do czynienia z brzytwą.
Zabytek ma długość 10,6 cm, przy czym jego rękojeść, o formie krzyża wpisanego w prostokąt, ma 4,3 cm. Ze względu na swoją funkcję ma on niewielką grubość (rękojeść 36 mm, wewnętrzna część ostrza 2 mm, ostrze 0,03 mm).
Obok znaczenia typowo użytkowego brzytwom z tego okresu przypisuje się znaczenie kultowe. Niektóre znane z terenu Europy egzemplarze miały specyficzny kształt (kaczka, łódź), bądź też zdobione były ornamentyką (znaki swastyk czy mandali o symbolice solarnej oraz zygzaków, symbolizujących wodę), wskazującą na ich zastosowanie w rytuałach. Wiązało się to ze szczególnym znaczeniem włosów w ówczesnych wierzeniach. Takiej funkcji nie można wykluczyć również w odniesieniu do opisywanego zabytku.